Herstellen en revalideren is een werk van lange adem.
Hoe bepaal je of je goed bezig bent? Hoe weet je of de behandeling aanslaat?
Lees verder voor 25 basisprincipes waarmee je kan bepalen of je inspanningen succes opleveren!
Laatst was ik bij mijn kinésist toen ik gevraagd werd een nieuwe cliënt in de praktijk even aan te spreken over mijn herstel. De jongedame had een ingrijpend verhaal te vertellen en het viel haar duidelijk moeilijk om tien minuutjes recht te zitten en te praten. Ze straalde desalniettemin een gezonde mate van leergierigheid, openheid en wilskracht uit.
Naast het praten over de belangrijkste aspecten van de revalidatie, kwam natuurlijk ook de vraag of ik ondertussen terug aan ’t werk ben. Helaas moest ik de jongedame en haar gezel teleurstellen. Het succes van mijn herstel vertaalt zich op een ander gebied…
Even later kreeg ik dezelfde vraag van één van de kinésisten. Er werd verondersteld dat ik opnieuw aan ’t werk was. Had ik immers niet eens verteld dat ik mijn man een halve dag in de week hielp op zijn kantoor? Ja hoor, dat had ik eens verteld. Eenmalig. En daarbij sprak ik als vanzelfsprekend de wil en de wens uit om dit op regelmatige basis te kunnen doen! Met de wil en de wens begint namelijk alles…
Desalniettemin was ik geschrokken van dit misverstand. Zoals ik wel vaker voor heb, roept mijn positieve benadering van de dingen des levens bij anderen verkeerdelijk het idee op dat het ondertussen fysiek allemaal van een leien dakje loopt en dat ik nu echt wel veel actiever in het leven kan staan.
In mijn dagdagelijkse leven ervaar ik echter nog steeds enorm veel beperkingen door mijn uitdagende gezondheidstoestand. Mijn herstel tekent zich absoluut (nog?) niet af in de mogelijkheid om een economisch rendabele functie te hervatten.
Wanneer is een herstel dan wél succesvol?
Hoe bepaal je wat een geslaagd resultaat van revalidatie is?
Nagenoeg iedereen verwacht terug te kunnen gaan werken. Beterschap staat aanvankelijk onuitgesproken gelijk aan genezing. Wie echter al jarenlang invaliderend ziek is, leert met vallen en opstaan dat genezing en beterschap twee heel andere dingen zijn.
Bij ziektes met een fluctuerend verloop, waarbij betere periodes afwisselend voorkomen met terugval en ernstig zieke periodes, is het bovendien bijzonder moeilijk om in te schatten wat nu net het succes van herstel bepaalt, wanneer nu net van succesvol herstel gesproken kan worden…
Volgende 25 kernprincipes kan je hanteren om te bepalen
of de behandeling en verandering van levensstijl succes oplevert:
- Lichaam en geest komen vaker tot rust,
- Lichaam en geest komen vaker in beweging,
- Lichaam en geest zijn vaker in evenwicht,
- Lichaam en geest functioneren efficiënter,
- De intensiteit van symptomen (pijn, uitputting, malaise,…) neemt af,
- Betere periodes duren langer,
- Mindere periodes duren minder lang, (niet noodzakelijk samenhangend met het vorige!)
- Terugval komt minder frequent voor,
- Terugval komt minder intensief voor,
- Reactie op triggers is minder intensief,
- Reactie op triggers duurt minder lang,
- ADL-activiteiten (activiteiten van het dagelijks leven, zoals zichzelf wassen, zichzelf van voeding en drank voorzien, zichzelf aankleden,…) worden vlotter uitgevoerd,
- Activiteiten ter ontspanning vergen minder inspanning,
- Activiteiten ter ontspanning leveren minder lange of minder intensieve terugval op,
- Er is meer ruimte om te genieten en te lachen,
- Blijven werken aan herstel gaat wat meer vanzelf,
- Een groter sociaal netwerk wordt opgebouwd,
- De duur van activiteiten wordt langer,
- Nachtrust wordt beter,
- Recuperatievermogen wordt groter,
- Uithoudingsvermogen neemt toe,
- Spierkracht neemt toe,
- Weerstand t.o.v. infecties neemt toe
- Weerbaarheid tegenover fysieke en mentale stress neemt toe,
- Euhm… tellen lukt opnieuw veel beter! (ahum…)
Soit, zo’n lijstje kan je blijven aanvullen.
Bedoeling ervan is komaf te maken met de visie dat beterschap zich kenmerkt aan ‘opnieuw kunnen gaan werken’. Natuurlijk is het de wens van (de meeste!) mensen met beperkingen om terug professioneel aan de slag te kunnen. Wat is immers een geslaagder genezingsproces dan opnieuw actief in de maatschappij te staan onder vorm van een professionele activiteit?!
Toch is het belangrijk deze visie grondig te nuanceren. Het succes van herstel zit ‘em in de verbetering van levenskwaliteit, en levenskwaliteit is niet noodzakelijk gekoppeld aan fysieke of mentale prestaties… Levenskwaliteit vind je in de omgang met jezelf en met mensen om je heen, in het vlot beheren van je dagelijks leven, in het vlot uitvoeren van zelfzorg of de zorg voor je gezin,… Levenskwaliteit is wat jíj er zélf van maakt!
©MijnHerstel
mijnherstel 
Grappig zoals werkenden hun levenskwaliteit laten afhangen van hun positie in de werkende maatschappij, opgedrongen, wellicht, door de cultuur waarin we leven. Wie werkt is gezond , wie niet werkt niet. Of zou het mss ‘gezonder’zijn om daar eens anders tegenaan te kijken. Je zou bijna zeggen dat het tijd wordt om de midlife crisis naar voren te halen in de tijd zodat deze overpeinzing van je leven en de nieuwe inzichten die dat geeft de werkende mens anders doet aankijken tegen het werkende leven en zijn/haar ‘gezondheid’ . Je kunt natuurlijk ook gewoon deze blog lezen. 🙂 Wederom sterk geschreven en bijzonder.
Boeiende blog met veel waarheden. Ikzelf zit nu ook in die fase dat mensen denken: wanneer ga je terug werken? Maar dat is juist het probleem dat dan bv doseren moeilijker wordt.Zo zijn er nog factoren die meespelen dat werken niet zo evident is. Bedankt voor de tips.
Linda
Ja, het blijft een eeuwige zoektocht naar balans… En alleen jij kan ondervinden wat voor jou goed is. Veel succes en moed bij het werken aan jouw herstel, en wie weet ooit weer bij het hernemen van ‘gaan werken’! Veel liefs…